برداشت های کاملن شخصی

واقعیت این است من هرگز عاشق نشده‌ام. خجالتی‌تر از آنم که در هفده سالگی -و حالا هم- به دختری نگاه کنم چه رسد به این که عاشقش هم بشوم. من حتا وقتی با لیلا، خواهرم حرف می‌زدم نمی‌توانستم توی صورتش نگاه کنم. نمی‌دانم این خصلت عوضی از کجا به من رسیده بود اما هر چه بود همیشه از آن رنج می‌کشیدم.