برداشت های کاملن شخصی

همیشه فکر می کرده ام -و حالا هم فکر می کنم- که دردها، انگار هیولاهایی، در گوشه گوشه ی بدن آدم خوابیده اند و تنها کافی است چیزی آن ها را بیدار کند. بیدار که شدند دیگر کسی نمی تواند در برابرشان تاب بیاورد. زیر تک تک دندان ها هیولا خوابیده است. توی هر کلیه یکی از آن هیولاها خوابیده است. بزرگ تر از هیولاهای دندان. هر کس در زندگی یک یا چند بار با این هیولاها مواجه می شود. همیشه وقتی با یکی از این هیولاها درگیر شدی فکر می کنی این بدترین و وحشتناک ترینِ آن هاست، اما بعد می فهمی هیولاهای وحشتناک تری هم هست. فکر می کنم هیولاهای ناشناخته ی زیادی هست که هنوز با آن ها روبه رو نشده ام. در کتاب وحشتناکی -زایمان بدون درد- نویسنده، در جدولی، دردها -هیولاها- را از بزرگ به کوچک ردیف کرده است. درد زایمان از دندان درد، بریدگی، شکستگی، و حتی سرطان و کمر درد بیش تر و تنها از دردی که پس از قطع عضو تولید می شود کم تر است.