برداشت های کاملن شخصی

اگر در داروخانه باشی اما دارو نخواهی، یا در فرودگاه اما نه به دلیل سفری یا بدرقه ای یا استقبالی، یا در گورستان اما نه به خاطر مرگ خویشی، آشنایی، دوستی، و اگر اصلاً جایی باشی که لازم نیست باشی، از نوعی استغنا برخورداری. رها از شادی یا اندوه یا اضطراب یا خشم یا انتظار یا هر حس انسانی دیگری که بقیه ی حاضرانِ آنجا درگیرش هستند. این اتلاف وقت های مفید از جنس همان کارهای دوست داشتنی و احمقانه ای هستند که مرزهای باشکوه تلاقی خرد ناب و جنون را می سازند. این تجربه نوعی اقتدار روحی عطا می کند. نوعی چیرگی بر موقعیتی که حاصل بی نسبتی با آن است چون حضور از سر نیاز و ضرورت همواره با انفعال و مغلوبیت همراه است.